درباره ی جرایم جنسی بیشتر بدانیم (1)

اونایی که اینستاگرامم را دنبال می‌کنند می دونند که چند روز پیش توی همایشی دانشگاهی درباره‌ی حمایت کیفری از قربانیان جرایم جنسی شرکت کردم. از اون جایی که واسم خیلی مفید بود گفتم که تلاش می‌کنم تا جایی که حافظه‌ام و یادداشت‌های کم و شه‌ام یاری ‌می‌کنند بخش‌هایی از این همایش را اینجا و تو اینستاگرام در چهار پست به اشتراک بگذارم.

چهار سخنران داشتیم: یک عضو هیئت علمی گروه فقه و مبانی حقوق، یک عضو هیئت علمی گروه حقوق، یک دادیار دادسرای عمومی انقلاب و یک وکیل پایه یک دادگستری. من ترجیح میدم اسم نبرم و بیش‌تر از این اطلاعاتی درباره سخنران‌ها ندم چون من دانش‌آموخته‌ی حقوق نیستم، ممکنه اشتباهی در انتقال مطالب ازم سربزنه و به پای سخنران‌ها نوشته بشه. البته اگه کسی خیلی کنجکاو باشه، با یک جست و جوی ساده به نتیجه می‌رسه.

سخنران اول ملبس میانسال، از اساتید فقه و حقوق بودند. تمرکز سخنرانی ایشون بر مبانی فقهی قوانین بود. چندین بار در سخنرانی 15 دقیقه‌ایِ اول تکرار کردند «فقه مساوی با اسلام نیست». فقه استنباط فقها از کتاب و سنت در وضع احکام و قوانینه و در درجه‌ی اول فقط خود فقیه و مقلدانش مم هستند بهش عمل کنند. نظرات این فقها هم می‌تونه اشتباه باشه. حتی مورد داشتیم نظر همه‌ی فقهای یک دوره درباره‌ی موضوعی تغییر کرده و عکس نظر تمام فقهای دوره‌ی قبل شده. یعنی بالاخره دست کم یکی از این‌ها باید اشتباه باشه. پس در فقه راه تغییر و اصلاح بازه (به نظر من وم وجود مراجع دینی در هر دوره، به باور شیعه، در همین صورت قابل توضیحه). این توضیحات مقدمه‌ای بود بر وم اصلاح بعضی قوانین برای حمایت از قربانیان جنسی و همچنین چاره‌اندیشی برای خلاء‌های قانونی. (حالا اینو بگذارید کنار حرف اونایی که تا بهشون می‌گی فلان قانون مشکل‌داره، میگن قانونه! همه باید به قانون عمل کنند و در واقع یک جورایی درِ مرجعیت را تخته می‌کنند!).

سخنران معتقد بود مشکل جامعه‌ی ما که روند اصلاح قوانین و بهبود شرایط قربانیان جنسی را کند و گاهی متوقف می‌کنه، ضعف ما در مطالبه‌گریه. این مطالبه‌گری هم وقتی موثره که از طرف نخبگان جامعه باشه، یعنی پژوهشگران، حقوق‌دانان، اساتید دانشگاه و دانشجویان و. . این مطالبه‌گری بر پایه‌ی دستور دینی ماست: «امر به معروف و نهی از منکر». به نظر ایشون این واجب دینی که این جور به کثافت (لفظ دقیقش یادم نمیاد اما همین قدر تند بود) کشیده شده، به جای این که متوجه توده‌ی مردم باشه باید متوجه نظام باشه که نیست.