نامه ای از آینده

سید جواد گفت تو چالش نامه به گذشته شرکت می‌کنی؟ گفتم باشه، اگه حسش اومد. من تو پست گذاشتن از افکار خودم هم عقبم، از چالش‌ها که دیگه خیلی عقبم. الان موجِ نامه به گذشته تمام شده و موجِ من و وبلاگنویسی شروع شده. حالا من تازه می‌خوام نامه‌ام را بنویسم.

ببین آیبک چند سال پیش! من الان کارهای مهم‌تر و ضروری‌تری دارم اما چون سختن دارم با تو حرف می‌زنم که دیرتر برم سراغشون. بله! فرار. همون عادت همیشگیت که کارهاتو دقیقه نود با سلام و صلوات بالاخره تمام می‌کنی. نه متاسفانه تا ده سال بعد هم همینی. خیلی امید ندارم در آینده دورتر هم تغییری در این روند بدی.

خب ببین عزیزم، من توصیه‌های زیادی درباره تصمیم‌های زندگیت ندارم. اینجایی که من هستم جای بدی نیست. داری کاری که دوست داری انجام میدی. البته که آرزوهایی داری و خواسته‌هایی که به خاطر تصمیماتت بهشون نرسیدی. اما معلوم نیست اگه کوچک‌ترین تغییری در زنجیره‌ی تصمیمات کوچک و بزرگت بدی سر از کجا درمیاری. تازه به یک جاهایی می‌رسی که می‌بینی انگار پا تو این مسیر گذاشتن خیلی هم کار خودت نبوده. پس خیلی دست و پا نزن.

فقط دو تا توصیه دارم واست. لیسانس یک رشته‌ای قبول میشی که همه میگن آخه این؟ چرا این؟! ببین عزیزم، مردم کلا گَه زیاد می‌خورن. به حرف‌هاشون گوش نده. درساتو خوب بخون. هرچند بعدا تغییر رشته میدی اما همین معلوماتت کلی به کارت میاد.

یک چیزی را زیاد می‌شنوی که آزارت میده. به صورتت نگاه می‌کنند و میگن چقدر مظلومی. از واژه مظلوم بیزاری. بی‌خیال! همین صورت خیلی جاها کلید باز شدن خیلی درهاست. خیلی‌ها با دیدن این مظلومیت کار این مریم مقدس را راه میندازند :)) در حالی که بقیه پشت درها تو صف مدت‌هاست که منتظراند و روی خوش نمی‌بینند ها ها ها (خنده‌های شیطانی).

خب دیگه، برو به کارهایی که داری ازشون فرار می‌کنی برس!